จุดชมวิวเนินนางพญา ถ.เฉลิมบูรพาชลทิศ จ.จันทบุรี

          ครั้งที่สองที่มีโอกาสได้มาเยือน เนินนางพญา ถ.เฉลิมบูรพาชลทิศ จ.จันทบุรี ที่นี่ยังคงร้อนและมากมายไปด้วยนักท่องเที่ยวเช่นเคย ถ่ายรูปตรงไหนก็มักจะมีแขกไม่ได้รับเชิญติดเฟรมมาด้วยเสมอ และผมเองก็คงจะเป็นแขกไม่ได้รับเชิญของหลายๆ คนเช่นกัน

iSSAMEe
10 มี.ค. 2559  

สะพานตากสินมหาราช จังหวัดจันทบุรี

          สะพานตากสินมหาราช หรือชาวบ้านเรียกกันแบบง่ายๆ ว่าสะพานแหลมสิงห์ สะพานแห่งนี้มีความยาวถึง 1600 เมต ถือวายาวที่สุดในภาคตะวันออก เป็นสะพานที่เชื่อระหว่างอำเภอท่าใหม่และอำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี ช่วยให้ชาวบ้านของทั้งสองอำเภอไปมาหาสู่กันได้สะดวกขึ้น
          ปัจจุบันสะพานตากสินมหาราชจะมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากมาย ที่จะมาถ่ายรูปตู่กับสะพานแห่งนี้ เนื่องจากมีวิวทิทัศนืที่สวยงาม ใครที่มีโอกาสมาเยือนเมืองจันทบุรี ก็อย่าลืมแวะมาแช๊ะ มาแชร์รูปภาพของสะพานแห่งนี้กันนะครับ

iSSAMEe
09 มี.ค. 2559

อีกซักครั้ง เมืองจันทบุรี

          ให้ตายเหอะ นี่คือจันทบุรีครั้งที่สองของผม เอาตามความจริงเลยก็แอบไม่อยากไปนะเพราะเราเคยไปมาแล้ว และไม่ค่อยประทับใจอะไรหลายๆอย่าง แต่เหตุผลที่ตัดสินใจไปครั้งนี้ เพราะนี่คือครั้งแรกที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสมัยมัธยม บางคนรู้จักมา 15 ปี บางคน 17 ปี แตานี่คือครั้งแรกทีได้ไปเที่ยวด้วยกัน ไม่น่าเชื่ออ่าดิ
          เที่ยวโฮมสเตย์มเืองจันทยุรีครั้งนี้เรานอนที่จิตนาวาโฮมสเตย์ คนละที่กับที่เคยนอนคราวก่อน แต่อะไรหลายๆอย่างก็คล้ายๆกัน ต่างกันที่จิตนาวาไม่มีทะเล บรรยากาศสู้ปัยเลไมไ่ด้ แต่...สิ่งที่จิตนาวาชนะขาดเลยก็คือเรื่องของอาหาร ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่าอาหารทุกมื้อทุกจานของจิตนาวา อร่อยมากกกกกกกกก และวัตถุดิบก็ดีมากด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะมื้อเย็นนั้น มีกุ้งดำเผา ไซส์ที่แบบว่ากินตัวเดียวอิ่มอ่ะ ตัวยาวกว่าดินสอ 2B ใหญ่เกือนเท่าแขนเด็ก 10 ขวบ นี่ยังไม่รวมปูทะเลที่กินแบบนับไม่ถ้วนอีกด้วย 
          เรียกได้ว่าการมาเที่ยวครั้งนี้เราลืมไปเลยว่า อาการของคนหิวนั้น รู้สึกอย่างไร เราแค่รอเวลากิน เมื่อถึงเวลา หน้าที่เราก็แค่กินจนกว่าจะพอใจเท่านั้นเอง เอาเป็นว่าแม้จะไม่ได้ปลื้มกับสถานที่เท่าไร แต่ถ้าต้องมาอีก จิตนาวา ก็เป้นตัวเลือกที่ดีสำหรับผมล่ะครับ อาหารดี กิจกรรมเด่น เน้นบริการจริงๆ แซ่บส์ ....



iSSAMEe
08 มี.ค. 2559

ความบุบสลายของหัวใจ ที่มีต่อใครสักคน

ISSARA SUTTIMANUS·THURSDAY, 3 MARCH 2016

คุณจะยังไล่คนที่เดินช้าข้างหน้าคุณไหม ถ้าคุณรู้ว่าเขาขาพิการ ?

สำหรับผม ผมไม่ไล่เขาแน่นอน และจะรู้สึกผิดมากๆ ที่คิดไม่ดีกับเขาตั้งแต่แรก

ที่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาและต้องลงมือเขียนเรื่องนี้ทันทีเพราะ ผมเพิ่งประสบเหตุการณ์นี้มาครับ ผมไม่สามารถบอกเขาได้ว่าผมขอโทษ เพราะเขาคือผู้มีอุปการะคุณของผม

ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ผมทำงานตามปกติ และมีลูกค้ามาพูดคุยทางโลกออนไลน์ ด้วยการใช้ภาษา และทีท่าที่ไม่น่าคบหาสมาคมด้วย ตอนนั้นคิดแค่ว่าทำไมน้องคนนี้ถึงพูดจาไม่ดี น้องคนนี้ทำไมถึงวางตัวไม่โอเคเลย จนกระทั่งผมอคติกับน้องเขาในระยะเวลาเพียงไม่กี่นาที

กระทั่งผมปิดการขายกับน้องได้ พร้อมขอเบอร์โทร น้องบอกผมมาว่า เอาเบอร์พี่ชายผมแทนได้ไหมครับ ผมเป็นคนพิการหูหนวก ได้อ่านแค่นั้นใจผมบุบสลายไปกับความรู้สึกของตัวเองทันที ผมเสียใจมากที่คิดไม่ดีกับน้องเขา ผมไม่รู้ว่าเหตุผลใรการแสดงออกของแต่ละคนคืออะไรแต่ผมก็ยังไปกล่าวโทษตำหนิเขาอยู่ในใจ มันทำให้จริงๆ แล้วผมรู้ว่าจิตใจผมก็พิการอยู่บ้างเหมือนกัน

ที่ผมคิดแบบนี้เพราะ ขนาดคนที่ครบ 32 ยังไม่สามารถเรียนรู้ความดีบนโลกนี้ได้ทั้งหมด แล้วคนที่มีไม่ครบอย่างพวกเขาล่ะ จะให้ดีพร้อมคงเป็นไปไม่ได้ ... นั่นอาจทำให้การเข้าสังคม การวางตัว การเลือกใช้คำพูดของน้องเขาอาจจะผิดเพี้ยนไปจากความคาดหวังของคนทั่วไปอยู่บ้าง

สุดท้ายนี้ต้องขอโทษน้องคนนั้นมากๆ มากจากหัวใจ พี่ขอโทษครับ