คุณจะยังไล่คนที่เดินช้าข้างหน้าคุณไหม ถ้าคุณรู้ว่าเขาขาพิการ ?
สำหรับผม ผมไม่ไล่เขาแน่นอน และจะรู้สึกผิดมากๆ ที่คิดไม่ดีกับเขาตั้งแต่แรก
ที่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาและต้องลงมือเขียนเรื่องนี้ทันทีเพราะ ผมเพิ่งประสบเหตุการณ์นี้มาครับ ผมไม่สามารถบอกเขาได้ว่าผมขอโทษ เพราะเขาคือผู้มีอุปการะคุณของผม
ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ผมทำงานตามปกติ และมีลูกค้ามาพูดคุยทางโลกออนไลน์ ด้วยการใช้ภาษา และทีท่าที่ไม่น่าคบหาสมาคมด้วย ตอนนั้นคิดแค่ว่าทำไมน้องคนนี้ถึงพูดจาไม่ดี น้องคนนี้ทำไมถึงวางตัวไม่โอเคเลย จนกระทั่งผมอคติกับน้องเขาในระยะเวลาเพียงไม่กี่นาที
กระทั่งผมปิดการขายกับน้องได้ พร้อมขอเบอร์โทร น้องบอกผมมาว่า เอาเบอร์พี่ชายผมแทนได้ไหมครับ ผมเป็นคนพิการหูหนวก ได้อ่านแค่นั้นใจผมบุบสลายไปกับความรู้สึกของตัวเองทันที ผมเสียใจมากที่คิดไม่ดีกับน้องเขา ผมไม่รู้ว่าเหตุผลใรการแสดงออกของแต่ละคนคืออะไรแต่ผมก็ยังไปกล่าวโทษตำหนิเขาอยู่ในใจ มันทำให้จริงๆ แล้วผมรู้ว่าจิตใจผมก็พิการอยู่บ้างเหมือนกัน
ที่ผมคิดแบบนี้เพราะ ขนาดคนที่ครบ 32 ยังไม่สามารถเรียนรู้ความดีบนโลกนี้ได้ทั้งหมด แล้วคนที่มีไม่ครบอย่างพวกเขาล่ะ จะให้ดีพร้อมคงเป็นไปไม่ได้ ... นั่นอาจทำให้การเข้าสังคม การวางตัว การเลือกใช้คำพูดของน้องเขาอาจจะผิดเพี้ยนไปจากความคาดหวังของคนทั่วไปอยู่บ้าง
สุดท้ายนี้ต้องขอโทษน้องคนนั้นมากๆ มากจากหัวใจ พี่ขอโทษครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น