ผมหายใจได้ เพราะได้เดินทาง: จากนครพิงค์เชียงใหม่ถึงหริภุญชัยลำพูน ลานบุญนครล้านนา ตอน สายน้ำปิงรินไหล รวมใจถิ่นไทยล้านนา

เสร็จจากภารกิจไว้พระ เอาบุญ ก็ถึงภารกิจป๊งๆชึ่งครับ นั่นคือการเล่นน้ำ คูเมืองเชียงใหม่ แม้ว่าวันนี้จะเป็นเพียงวันที่ 12 เมษา แต่ก็เริ่มมีพี่น้องชาวเหนืออกมาเล่นน้ำกันมั่งแล้ว (แต่น้อยมากไม่สนุกหรอกครับ ต้อง 13-15 อันนั้นแซ่บจริง) จากลำพูนมาเชียงใหม่ ใช้ได้ สามเส้นทางที่ขนานกันครับ คือเส้นต้นยาง อันนี้เส้นดั้งเดิมครับ แล้วก็เส้นที่เลียบทางรถไฟจากลำพูนไปเชียงใหม่ แล้วก็เส้นไฮเวย์ ทั้ง 3 เส้นจะขนานกันนะครับ ผมเลือกใช้เส้นทางไฮเวย์ที่แม้ดูเหมือนจะไกลสุด แต่ใช้เวลาน้อยสุดครับ เนื่องจากถนนใหญ่และพื้นถนนดีกว่าเส้นเลียบทางรถไฟครับ ส่วนเส้นต้นยาง น่าจะทำความเร็วมากไมได้เพราะเป็นถนนสองเลนสวนกันและน่าจะมีเด็กๆคอยสาดน้ำตลอดทาง แต่จริงๆ ผมชอบเส้นต้นยางนะ สวยงามร่มรื่นดี

มาถึงเชียงใหม่ ผมก็เก็บข้าวเก็บของเช็คอินโรงแรม แล้วนั่งพักอีกซักกำเดียว ก็เดินออกมาหารถไปลงกาดสวนแก้ว ที่นี่เราซื้อซองกันน้ำในราคา 45 บาท(น่าจะเป็นช่วงต้นเทศกาลเลยแพง เพราะเคยซื้อที่สีลม ตอนวันที่ 15 เมษาปีก่อน แค่ 25 บาทเอง) จากนั้นก็เดินจากกาดสวนแก้วไปหน้า รพ เชียงใหม่ราม คูเมืองโซนนี้เริ่มมีคนออกมาเล่นน้ำกันประปราย ผมก็เดินมั่วๆนัวๆไปกะเค้า แล้วก็ได้อาวุธอีก 1 อย่างที่นี่ คือกระป๋องน้ำผูกเชือก เอาไว้ตักน้ำในคูเมืองมาสาดชาวบ้านนั่นเอง 20 บาทครับ ไม่แพง ผมก็ สาดคนนั้นคนี้ไปซักพักช่วง 17.00 จู่ๆก็มีลมแรงๆ แล้วก็ฝนตกลงมาซะงั้นแต่ตอนนั้นยังปรอยๆ อยู่ๆ เพื่อนผมก็ชวนกลับ จริงๆแอบขัดใจนิดนึง สงกรานต์ทั้งทีทำไมต้องกลัวเปียก 555555 จะอะไรนักหนา แค่สายฝยที่พรั่งพรูลงมานั้นเป็นแค่สายน้ำที่พระพิรุณอยากจะร่วมฉลองสงกรานต์กับมวลมนุษย์เท่านั้นเอง ปีที่แล้วที่สีลมยังเล่นกลางฝนเลย แต่เอาวะ เค้าเป็นเจ้าบ้าน พากลับก็ต้องกลับ ... สรุปว่าวันนั้น กลับห้องพักครับ ส่วนเพื่อนผมอาบน้ำอาบท่าแล้วก็กลับลำพูน ส่วนผมเองก็นอนหนาวๆอยู่ในห้องกระทั่งออกไปหาโจ๊กกิน แถวหลัง มช. ซึ่งรสชาติไม่ขอเอ่ยครับ เป็นสิ่งเดียวในทริปนี้ที่ผมรู้สึกติดลบ 555555

เช้าวันที่ 13 เมษายน
วันนี้ผมอยากเล่นน้ำมากกก มากถึงมากที่สุด แต่ไม่สามารถเล่นได้ครับ เพราะผมต้องเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม และผมได้ถามว่า ถ้าผมจะฝากของได้มั้ย เค้าว่าได้ ผมถามอีกถ้าไปเล่นน้ำมาแล้วมีน้ำให้ล้างมั้ย เค้าบอกไม่มี จบครับ การจะเล่นน้ำสงกรานต์เชียงใหม่ในวันมหาสงกรานต์ของผม จบลงแล้ว อยากจะร้องไห้ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็ต้องทำใจครับ เพราะแม้ว่าจะอยากเล่นแค่ไหนก็เล่นไมได้เนื่องจากตอนค่ำผมต้องไปขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพแล้ว ตอนนั้นปลอบใจตัวเองว่า เอาวะ กลับไปเปียกต่อที่ข้าวสารก็ดะ ฮ่าๆๆๆๆ

แต่ด้วยเวลาที่เหลือเยอะ ผมเลยเลือกที่จะไปไหว้พระที่วัดเจ็ดยอดครับ จำไม่ได้ว่าคนที่เกิดปีอะไรถึงจะต้องไปไหว้วัดเจ็ดยอด แต่ผมก็ไปหมดแหละครับ (คือมาแบบไม่หาข้อมูลอะไรทั้งสิ้น รู้แต่ว่าใกล้และเดินทางสะดวกก็มา) ก้าวแรกที่เข้าไปในวัด ผมรู้สึกได้ถึงความสุขกาย สุขใจ แม้ที่นี่จะอากาศร้อนมาก แต่ผมก็ยังมีความสุขกับการเดิน และถ่ายรูปกลางแดด และสิ่งที่จะขาดไมได้สำหรับพี่น้องชาวล้านนา คือ การนำท่อนไม้ไปค้ำต้นพิ์ ซึ่งเป็นประเพณีสำคัญ ที่ชาวล้านนาจะปฏิบัติกันในช่วงนี้ของทุกๆปี และแทบจะทุกวัดในดินแดนล้านนาแห่งนี้ นี่คือสัญลักษณ์ที่บอกว่าศรัทธา และความเชื่อของชาวพุทธล้านนา จะไม่มีวันสูญหาย หากทุกคนยังร่วมค้ำจุนกันแบบนี้ตลอดไป (อันนี้มโนเอง)
เสร็จจากวัดเจ็ดยอด ผมก็เดิน ย้ำว่าเดินนะครับ กลับมาที่ห้างเปิดใหม่แห่งหนึ่งของเชียงใหม่ ที่นี่จัดงานสงกรานต์เช่นกันก็มีวัยรุ่น โดยมากจะเด็กๆ มาเล่นน้ำกันหน้าห้าง มีการแสดง แต่ตอนนั้น ผมผมต้องหาอะไรรองท้องแล้วเพาะหิวมาก ก็เลยไมได้สนใจการแสดงอะไรเท่าไร ทานเสร็จก็เดินกลับมาโรงแรม ตลอดทางที่ผมเดินมา ผมรู้สึกแย่มาก ที่ตัวเองต้องคอยโบกไม้โบกมือกับคนอื่นๆว่าไม่เล่นน้ำ ห้ามสาด ไม่ใช่เพราะพวกเค้าไม่ดีนะครับ ผมเองต่างหากที่ไม่ดี นี่มันเทศกาลนะเห้ย ทำไมห้ามเค้าสาด แต่ให้อภัยผมเถอะครับ เพราะผมต้องไปสนามบิน ต้องเดินทาง น้ำไม่มีล้าง เศร้า !!!!
กลับมาถึงโรงแรม ก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็โทรเรียกรถไปส่งสนามบิน วันนั้นก็ลองหาๆรถที่วิ่งผ่านกองบินได้ เพราะรอบคูเมืองรถไม่สามารถผ่านได้โดยสิ้นเชิง ครั้นจะโบกรถแดงให้ไปทางเส้นไฮเวย์ก็กลัวจะโดนฟันหัวแบะ เพราะไกลเอาเครื่องอยู่ สรุปว่าในที่สุดผมก็มาสนามบินได้โดยผ่านทางกองบิน เป็นอันจบทริปของผมที่ ลำพูน เชียงใหม่ อย่างสุขสมบูรณ์ สิง่ที่ผมได้จากการมาเชียงใหม่ครั้งนี้คือ ไม่ว่าจะมากี่ครั้ง คนเชียงใหม่ คนลำพูนก็ยังน่ารักเสมอ ...
ผมรักพวกคุณจังเลยครับ ^^