สายน้ำกับความรู้สึก ศาสนากับการอ้อนวอน

จ่านกร้อง และ จ่าการบุญ

         
          หลังจากถ่ายรูปในวัด และร่ำราหลวงพ่อใหญ่เรียบร้อย ก็มานั่งวางแผนจะไปไหนต่อดี เซนทรัล หรือที่ไหนดี สุดท้ายก็เลือกที่จะมานั่งริมน้ำน่าน ข้างๆวัด นั่งดู นั่งส่องอะไรไปเพลินๆ รอบตัวผมมีผู้คนมากมาย แต่ตามความรู้สึกผมผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเรื่องราวในห้วงความคิดของผมเท่านั้น ซึ่งมันก็เป็นเรื่องเดิมๆ ที่ผมเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย หยุดไม่ได้จะไปต่อก็ไม่มีทางไป
          หลังจากนั้นก็เดินข้ามถนนมายังวัดราษฎร์บูรณะ ชมสถาปัตยกรรมเก่าๆของวัด ซึ่งวัดแห่งนี้ดูจะไม่ค่อยมีคนเข้ามาเยี่ยมเยียนเท่าไรเพราะในวัดดูเงียบสงบเหลือเกิน ผมก็แวะกราบพระประธานในอุโบสถหลังเก่าเสียหน่อย พร้อมกับนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ ขอพระให้คนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเปื่อยตามประสา ก่อนจะข้ามถนนกลับมายังวัดนางพญา ซึ่งอยู่ติดกับวัดพระศรีมหาธาตุฯ พร้อมสักการะพระสังกัจจาย และนี่เป็นอีกครั้งที่ผมลองเสี่ยงเซียมซี แล้วเมื่อได้ผลออกมา พอผมอ่านคำทำนายแล้ว บอกได้เลยครับว่าแทบร้องไห้ ฤาผมจะไม่มีดวงด้านนี้จริงๆ T T
          เสร็จจากการไหว้พระขอพร ผมก็เดินเล่นตามถนนซอกซอยละแวกนั้นจนมาโผล่ที่โรงแรมท้อปแลนด์ โรงแรมที่ได้ชื่อว่าดีที่สุดในพิษณุโลก ด้านบนเป็นโรงแรม ด้านล่างเป็นห้างสรรสินค้า ใต้ดินเป็นเทสโก้โลตัสครับ ไงล่ะครบสรรพเลยทีเดียว ...
 
          ที่นี่ผมมีความสุขเฮือกสุดท้ายของวัน ก่อนจะได้รับรู้เรื่องราวที่น่าทุกข์ใจอย่างสุดขัั้ว ทุกข์ เพราะใจเราเองไม่ใช่เพราะใครอื่นเลย โทษใครไม่ได้ ทำร้ายตัวเอง


iSSAMEe